1952: Έτος Αναγεννήσεως της Δροσοπηγής
Οι δυστυχείς, τότε, Μπελκαμενιώτες – Δροσοπηγιώτες, μετά την πυρπόληση και την ολοσχερή καταστροφή του χωριού τους στις υπώρειες του Βιτσίου, από τους Γερμανούς στις 4 Απριλίου 1944, όπως γράψαμε στο προηγούμενο φύλλο, επί 8 χρόνια ανέβηκαν τον Γολγοθά τους και πορεύτηκαν την Οδύσσειά τους. Με την μέριμνα του καθημαγμένου κράτους λόγω της τριπλής κατοχής, εγκαταστάθηκαν αρχικά στην Σκοπιά, όπου φιλοξενήθηκαν από τους κατοίκους της, (για την φιλοξενία των οποίων ακόμη και τώρα μιλάνε οι Δροσοπηγιώτες με ευγνωμοσύνη), μέχρι το 1950, οπότε μετεγκαταστάθηκαν και έμειναν στην Κάτω και την Άνω Υδρούσα, μέχρι το 1952, ζώντας με την ελπίδα να ξαναφτιάξουν το χωριό τους, φυσικά όχι στην ορεινή περιοχή του παλαιού χωριού αλλά στην νέα τοποθεσία. Η Ιερή στιγμή ήλθε όταν τοποθετήθηκε ο πρώτος θεμέλιος λίθος του πρώτου σπιτιού του νέου χωριού στην νέα τοποθεσία “Στάνη Γίτση”, όπως διαβάζομε στην “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΩΝΗ” της 12 Ιουλίου 1952.
Κατά την θεμελίωση, που έγινε παρουσία πλήθους κόσμου και των αρχών του νομού μας, μίλησαν ο Δροσοπηγιώτης δάσκαλος Σίμος Οικονομίδης και οι βουλευτές του νομού, ενώ τους παρισταμένους χαιρέτησε και καλωσόρισε ο πρόεδρος της Κοινότητας Κων/νος Ρούμπος. Την επιλογή της τοποθεσίας την έκαναν οι ίδιοι οι Δροσοπηγιώτες, σε γενική συνέλευση των συνεταίρων του Δασικού Συνεταιρισμού Δροσοπηγής – Ελατιάς, που συνήλθε στις 25 Ιουνίου 1950 στην Κάτω Υδρούσα. Η παραχώρηση των οικοπέδων έγινε κατόπιν κληρώσεως. Οι ενήλικες Δροσοπηγιώτες, που όλοι τους ήσαν άριστοι και φημισμένοι κτίστες, ρίχθηκαν στην δουλειά και ξανάφτιαξαν και ξαναζωντάνεψαν το χωριό τους, το οποίο, όμως, αργότερα άρχισε να ψυχορραγεί λόγω μεταναστεύσεως στις Η.Π.Α., τον Καναδά και την Αυστραλία, καθώς και από την εσωτερική μετανάστευση, όπως αυτό άλλωστε πιστοποιείται και από τα επίσημα στοιχεία των απογραφών του πληθυσμού.
Έτσι, στις Η.Π.Α. μετανάστευσαν ογδόντα Δροσοπηγιώτες, επωφεληθέντες από μια απόφαση των Η.Π.Α. ότι δέχεται μετανάστες και όπου στο Ρότσεστερ δημιούργησαν μεγάλη Δροσοπηγιώτικη παροικία, στον Καναδά εγκαταστάθηκαν 15 οικογένειες και στην Αυστραλία άλλες 15 οικογένειες. Και η εσωτερική μετανάστευση είχε το δικό της μερίδιο. Έτσι, πολλοί Δροσοπηγιώτες μετοίκησαν στην Φλώρινα, όπου δημιουργήθηκε ένας ζωντανός οικισμός κατοίκων από την Δροσοπηγή. ?λλοι μετοίκησαν στην Καστοριά, στην Έδεσσα και αλλού. Όμως οι μετανάστες από την Δροσοπηγή δεν ξεχνούν την Πατρίδα τους την οποίαν επισκέπτονται συχνά και ζουν ωραίες και συγκινητικές στιγμές πλησίον των συγγενών και φίλων. Εδώ πρέπει να τονισθεί ότι οι Ομογενείς Δροσοπηγιώτες, που ήσαν στα ξένα, βοήθησαν παντοιοτρόπως για τον εξωραϊσμό του νέου χωριού τους, στέλνοντας τον οβολό τους.
Φρονούμε ότι αξίζει να σημειωθεί ότι η Δροσοπηγή αξιώθηκε να αναδείξει εκλεκτούς επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων, καθώς και άξιους Αξιωματικούς του Στρατού Ξηράς και της Αεροπορίας, οι οποίοι με την σειρά τους τίμησαν το ιστορικό χωριό τους και ταυτόχρονα και την Φλώρινα. Με την ευκαιρία αυτή παραθέτουμε και ένα επίσημο πίνακα της πληθυσμιακής πορείας της Μπελκαμένης – Δροσοπηγής από το 1920 έως το 2001: Έτος 1920: 770. Έλαβαν (Ελάτεια) 52. 1928: 752. 1940: Δροσοπηγή 765, Ελάτεια 125. 1951: Οι Δροσοπηγιώτες απεγράφησαν στην Κάτω Υδρούσα όπου ήσαν εγκατεστημένοι. 1961: 561. 1971: 421. 1981: 364. 1991: 326. 2001: 351. Τις φωτογραφίες και τα στοιχεία του κειμένου μας τα παρεχώρησε προθύμως ο γηραιότερος σήμερα Δροσοπηγιώτης κ. Πέτρος Θώδας, τον οποίον και ευχαριστούμε θερμώς.
Χρήσιμη πηγή για την ιστορική πορεία της Δροσοπηγής είναι και το χειρόγραφο βιβλίο του Δημητρίου Κ. Στεφάνου με τίτλο “Μπελκαμένη” (Δροσοπηγή) και ημερομηνία εκδόσεως 22-5-1984. Πέραν των γεγονότων ο Στεφάνου παραθέτει και μια σειρά από λαϊκά έθιμα του χωριού.
Η πρώτη φωτογραφία: Μετά το κτίσιμο του χωριού, το 1953, έγινε ευχαριστήρια, πανηγυρική και παλλαϊκή λιτανεία της Εικόνος της Αγίας Τριάδος, προστάτιδας το χωριού. Tην Εικόνα της Αγίας Τριάδος κρατεί ο Αθανάσιος Τσούλης.
Η δεύτερη φωτογραφία: Φέρει χρονολογία 1953 στην οποία απεικονίζονται από αριστερά οι: Νικόλαος Λούκαρης, Ανδρέας Ταμουτσέλης (δασοφύλακας) Κατίνα Θεοχαρίδου, Πέτρος Θώδας, Δημοσθένης Θεοχαρίδης (βουλευτής τότε) Κων/νος Ρούμπος, πρόεδρος της Δροσοπηγής, Νικόλαος Γεωργίου και Χαρίλαος Χαρίσης.
