1955: Οικογενειακός αποχαιρετισμός μετανάστη
Γράφει ο Θεόδωρος Βόσδου |
Λίγο πριν, λίγο μετά το 1955, ήταν η εποχή, που το κύμα των μεταναστεύσεων κατοίκων του νομού μας στο εξωτερικό, αρχικά στον Καναδά, την Αυστραλία και την Αμερική και αργότερα στην τότε Δυτική Γερμανία, για ανεύρεση καλύτερης επαγγελματικής και γενικότερα οικονομικής τύχης, είχε λάβει διαστάσεις που έφθανε τα όρια της επιδημίας. Κυριότερη αιτία, τα θλιβερά πολεμικά γεγονότα της περιόδου 1940 – 1949, που εδώ άρχισαν για την Ελλάδα και εδώ τελείωσαν. Βέβαια υπήρξε και η λεγόμενη εσωτερική μετανάστευση, αλλά αυτή δεν συνεπάγονταν την σχεδόν οριστική απώλεια Φλωρινιωτών από την πατρίδα.
Είναι αλήθεια ότι και προπολεμικά και δη μετά τον 1ον παγκόσμιο πόλεμο, είχαν μεταναστεύσει στο εξωτερικό και στις προαναφερθείσες χώρες αρκετοί, μεμονωμένοι, όμως, κάτοικοι από τον νομό μας, οι οποίοι με τα εμβάσματά τους συντηρούσαν τις οικογένειές τους που είχαν αφήσει στην Φλώρινα και στα χωριά της, και βοηθούσαν έτσι και την οικονομία της Ελλάδος. Μεταπολεμικά, όμως, χιλιάδες ήσαν οι κάτοικοι του νομού μας που μετανάστευσαν στο εξωτερικό, όπου πολλοί από αυτούς διακρίθηκαν επαγγελματικά, ως επιστήμονες ή επιχειρηματίες και σε μερικές μεγάλες πόλεις, όπως το Τορόντο του Καναδά και την Μελβούρνη της Αυστραλίας, δημιούργησαν ισχυρές Φλωρινιώτικες παροικίες, με πλούσια και αξιόλογη εθνικοκοινωνική παρουσία και δραστηριότητα, μέσα στις εκεί κοινωνίες.
Έτσι άδειασαν πολλά χωριά μας, που έχασαν το άνθος του πληθυσμού τους, το πιο ενεργό κομμάτι τους. Για παράδειγμα αναφερόμαστε στο γειτονικό μας χωριό, την ηρωική και μαρτυρική συνάμα Πρώτη, δεδομένου ότι η φωτογραφία μας αναφέρεται σε οικογένειά της. Η κοινότητα Πρώτης ενώ το 1940 είχε 802 μόνιμους κατοίκους, λόγω της εξωτερικής, κυρίως, μεταναστεύσεως, έμεινε, κατά την απογραφή του 2001, με 97 μόνο κατοίκους απογραφέντες. Οι μόνιμοι κάτοικοί της σίγουρα είναι λιγότεροι.
Η φωτογραφία μας, λοιπόν, αναφέρεται σε εκείνη την εποχή των μεταναστεύσεων και πιο συγκεκριμένα στην οικογένεια του αείμνηστου δραστήριου και γενναίου εφέδρου αξιωματικού Ευαγγέλου Αγγελόπουλου, από την γειτονική μας Πρώτη, η οποία σύσσωμη ξεπροβόδιζε, στις 19 Μαΐου 1955, στον σιδηροδρομικό σταθμό της πόλεώς μας, ένα από τα οκτώ τέκνα του Ευαγγέλου Αγγελόπουλου, τον Ηλία Αγγελόπουλο, που έφευγε για την Αυστραλία. Πάντα συγκινητική ήταν η στιγμή του αποχαιρετισμού. Κάποιοι συγγραφείς, αυτές τις στιγμές και σκηνές, τις χαρακτήρισαν σαν ζωντανούς θανάτους, φυσικά με τα δεδομένα της μακρινής εκείνης εποχής, που τα μέσα συγκοινωνίας και επικοινωνίας ήσαν πενιχρά, ανεπαρκή και πανάκριβα.
Ας έλθουμε, όμως, στην φωτογραφία μας. Σ’ αυτήν είναι, όρθιοι από αριστερά: Τραϊανός Αγγελόπουλος, ο και γενάρχης αυτής της οικογένειας, που είχε γεννηθεί το 1882, Ιωάννης, το τέταρτο τέκνο του Ευαγγέλου Αγγελοπούλου, βρίσκεται στην Αμερική, Ζωή, πρωτότοκη κόρη του ιδίου, Παναγιώτης, φιλόλογος – λαογράφος, καθηγητής της Παιδαγωγικής Σχολής Φλωρίνης, πρόωρα αποβιώσας το 1979, δεύτερο τέκνο της οικογενείας, Ηλίας Αγγελόπουλος, ο και μεταναστεύων στην Αυστραλία, τρίτο τέκνο, Ασπασία, σύζυγος Ευαγγέλου Αγγελόπουλου, Μελπομένη Αγγελόπουλου, σύζυγος του γενάρχη Τραϊανού, που γεννήθηκε το 1880, ο μικρούλης Βασίλειος, ο βενιαμίν της οικογενείας, όγδοο τέκνο, που σκοτώθηκε το 1949, από ξεχασμένη χειροβομβίδα, καθώς την κτυπούσε μαζί με άλλα παιδιά, Ευάγγελος Αγγελόπουλος, ο αρχηγός της οικογενείας, που πέθανε το 2001.
Καθήμενοι από αριστερά: ο μικρούλης Γεώργιος Αγγελόπουλος, έβδομο τέκνο, ο και ζαχαροπλάστης και ιεροψάλτης της πόλεώς μας, Φανή, έκτο τέκνο και Νίκη, πέμπτο τέκνο, που βρίσκεται στην Αμερική.
Την φωτογραφία μας την παρεχώρησε ευγενώς ο κ. Γεώργιος Αγγελόπουλος, την οποία έχει ανηρτημένη στο ζαχαροπλαστείο του στον πεζόδρομο της Παύλου Μελά. Τον ευχαριστούμε.
