5 Φεβρουαρίου 1949 στο ύψωμα 1033
Φεβρουάριος του 1949. Οι πολεμικές εχθροπραξίες έχουν πληγώσει βαθιά την Φλωρινιώτικη ύπαιθρο και την πόλη. Καθημερινά είναι τα περιστατικά και οι εμπλοκές. Μετά τις επιθέσεις στη Νάουσα και το Καρπενήσι, τον Ιανουάριο του 1949, θεωρείτο βέβαιο ότι οι συγκεντρωμένες στο Βίτσι δυνάμεις των ανταρτών θα επιχειρούσαν σε ένα από τα εγγύτερα αστικά κέντρα, την Κοζάνη, τη Καστοριά ή την Φλώρινα.
Ο Εθνικός Στρατός είχε παραταχθεί και με φυλάκια επιτηρούσε την περιοχή ώστε να υπερασπιστεί τις πόλεις, τα χωριά και τους πολίτες. Η φωτογραφία του σημερινού «ΠΑΡΑΘΥΡΟΥ»* είναι από το ύψωμα 1033, το οποίο, λόγω της στρατηγικής του θέσης, απετέλεσε πεδίο σφοδρών συγκρούσεων κατά την Μάχη της Φλωρίνης στις 12 Φεβρουαρίου 1949. Το Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 1949 ομάδα αλκίμων της Φλώρινας, αψηφώντας τους προφανείς κινδύνους λόγω του πολεμικού κλίματος, ανηφόρησε στο γνωστό ύψωμα στα βόρεια της Φλώρινας για να εμψυχώσει τους στρατιώτες που επάνδρωναν τα φυλάκια προστασίας της πόλης. Από τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δυστυχώς, δεν έχουν αναγνωριστεί πολλά.
Έχουν αναγνωριστεί ο Λάζαρος Γούναρης (όρθιος) και ο Νικόλαος Ζηβονίδης (γονατιστός, με το άσπρο πηλίκιο) από τους αλκίμους. Από τους στρατευμένους τέταρτος από αριστερά είναι ο Ευθύμιος Παυλίδης (δάσκαλος) που υπηρετούσε ως έφεδρος υπολοχαγός και, δεύτερος καθήμενος από δεξιά, κάτω από τον άλκιμο με το όπλο) ο Δημήτριος Ποντίκας, από την Βουνιχώρα Παρνασσίδος, (συγγενής της οικογένειας Καϊμάρα),ο οποίος και έχασε την ζωή του μετά από λίγες μέρες, κατά την Μάχη της Φλωρίνης.
Η φωτογραφία βρίσκεται στα γραφεία της Ένωσης Αποστράτων Στρατού Φλώρινας. Αλήθεια, πόσοι από τους στρατιώτες της φωτογραφίας μας γύρισαν στα σπίτια τους;
———
* πηγή: «Φωνή της Φλωρίνης», φύλλο 2759, 9-2-2018, στήλη «Παράθυρο στο Παρελθόν»
