Φλωρινιώτες κατασκευαστές σκι
Ο χειμώνας σιγά – σιγά υποχωρεί και αποχωρεί κι η ελπιδοφόρας άνοιξη θα πάρει την θέση του. Στο μέσο των δύο εποχών, χειμώνα και άνοιξης, αγαπητοί φίλοι αναγνώστες μας, αγαπητός, επίσης, φίλος, ο κ. Νίκος Πίπας, μας παρεχώρησε την δημοσιευομένη φωτογραφία, κειμήλιο του αδελφού του Χρήστου Πίπα, η οποία αποκαλύπτει ότι, κατά το μακρινό παρελθόν, (1949) συμπολίτες μας κατασκεύαζαν σκι, τα οποία χρησιμοποίησαν χιονοδρόμοι του Ελληνικού Ορειβατικού Συνδέσμου Φλωρίνης (Ε.Ο.Σ. – σήμερα Σύλλογος Ορειβασίας Χιονδρομίας, Σ.Ο.Χ.).
Η φωτογραφία απεικονίζει τον παλαιό ξυλουργό και σήμερα υπερεννενηκοντούτη – εγκάρδιες ευχές μας να σπάσει το φράγμα του αιώνα- Χρήστο Πίπα, με το μουστάκι, τον γνωστό ζωγράφο μας και πρωτοπόρο της φυσιολατρίας, της ορειβασίας και της χιονοδρομίας αείμνηστο Ηλία Βυζάντη και τον νεαρό κάλφα Τσάπανο, του οποίου το όνομα δεν εξακριβώσαμε, να κρατούν με καμάρι σκι. Δεν πρόκειται για προϊόντα κάποιας βιομηχανίας της Ελβετίας, της Σουηδίας ή άλλης χώρας της βόρειας Ευρώπης. Είναι δημιουργήματα των χεριών και της επιμονής των τριών εικονιζόμενων να τα φτιάξουν. Πως, όμως, προέκυψε η ιδέα κατασκευής σκι, χωρίς να υπάρχει η σχετική στοιχειώδης τεχνογνωσία; Μας το λέει ο φίλος Νίκος Πίπας. Βρισκόμαστε στο έτος 1949. Πρόεδρος του Ε.Ο.Σ, τότε ήταν ο εκ των θερμών φυσιολατρών και ορειβατών της εποχής και μετέπειτα, αείμνηστος Γεώργιος Θεοδοσίου, ο οποίος, αργότερα διετέλεσε δήμαρχος Φλωρίνης και πρόεδρος του “ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ”.
Ενεργά μέλη του Ε.Ο.Σ. ήσαν τότε και μετά ο Ηλίας Βυζάντης και ο ξυλουργός Χρήστος Πίπας. Σε μια συνεδρίαση, λοιπόν, μελών του ΕΟΣ, ο πρόεδρος Θεοδοσίου λέει: – Να είχαμε και καμιά δεκαριά σκι στον Σύλλογο, θα ήταν μια χαρά. – Να κάνουμε, πρόεδρε, πετάχτηκε ο Χρήστος Πίπας. – Και ποιος θα τα κάνει, ρε Χρήστο; ρωτάει ο Θεοδοσίου. – Εγώ, προθυμοποιήθηκε ο Πίπας. Έχω κάνει ατομικά σκι για μένα το 1937. Η πρόταση έγινε αποδεκτή από την ομήγυρη και ο πρόεδρος πρόσθεσε ότι ο ΕΟΣ θα αναλάβει όλη την σχετική δαπάνη. Αμ’ έπος αμ’ έργο, κατά την γνωστή ρήση: Ο Πίπας και οι συνεργάτες του ψάχνουν και βρίσκουν τους εμπόρους οικοδομικών υλικών της πόλεώς μας και προμηθεύονται την κατάλληλη ξυλεία (δένδρο Σφένδαμος) στις ανάλογες διαστάσεις και αμέσως άρχισε η κατασκευή τους στο ξυλουργείο του Ανέστη Ταλιαδώρου, όπου εργάζονταν ο Πίπας, ο οποίος Ταλιαδώρος, σημειωτέον, μαζί με τον Σωκράτη Μπασιακούλη, σκορπούσαν, κυρίως τα κυριακάτικα πρωινά, τις γλυκές μελωδίες τους με τα φλάουτά τους από τον λοφίσκο του Αγίου Παντελεήμονος.
Όσον αφορά της κατασκευή των σκι, ο Νίκος Πίπας μας ενημερώνει ότι η δυσκολία και ο πολύς χρόνος που απαιτούνταν ήταν η κατασκευή της καμπύλης του πρόσθιου τμήματος του ξύλου. Η λύση βρέθηκε. Αυτή η καμπύλη επιτυγχάνονταν με την εμβάπτιση του εμπρόσθιου τμήματος του ξύλου, το οποίο είχε τοποθετηθεί σε ανάλογο καλούπι, για πολύ χρόνο σε κρύο νερό ή για πιο σύντομη επιτυχία, σε ζεστό νερό, έως ότου φυσικά η σανίδα πάρει την μορφή του καλουπιού. Έτσι έγιναν, συμπληρώνει ο αφηγητής μας, τα 12 ζευγάρια σκι. Τις δέστρες των σκι ανέλαβε και τοποθέτησε ο μηχανουργός Μιχαήλ Φαναριώτης.
Έτσι οι επίμονοι και πρακτικοί Φλωρινιώτες κατασκευαστές, με τα πρωτόγονα μέσα, αλλά με δυνατή θέληση, επέτυχαν να φτιάξουν 12 ζεύγη σκι, τα οποία απέκτησε ο Ε.Ο.Σ, και τα διέθεσε στα μέλη του, τα οποία στην πορεία του χρόνου διέπρεψαν στα αγωνίσματα της χιονοδρομίας, κατακτώντας, όπως ήδη γράψαμε στην στήλη αυτή, τοπικά, πανελλήνια και διεθνή χρυσά και άλλα μετάλλια.
Θεόδωρος Βόσδου
Φωνή της Φλωρίνης, φ.2374/26-2-2010
