Δημήτρης Λιώτσης: Ιδρυτής και μαέστρος της πρώτης Παιδικής Χορωδίας Φλώρινας
Καταγωγή και κοινωνική δραστηριότητα του Δημήτρη Λιώτση:
Ο Δημήτρης Λιώτσης γεννήθηκε το 1918 στη Φλώρινα. Το 1937 τελείωσε το γυμνάσιο και αμέσως μετά σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία της Αθήνας από όπου αποφοίτησε το 1939. Διορίστηκε δάσκαλος στο χωριό Μεσονήσι της Φλώρινας μόνο για μερικούς μήνες, γιατί από τον Μάρτη του 1940 μαθήτευσε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Σύρου.
Το Οκτώβρη του ιδίου έτους βρέθηκε στο Αλβανικό Μέτωπο σαν αρχηγός Διμοιρίας παίρνοντας μέρος σε όλες τις νικητήριες μάχες του 33ου Συντάγματος.
Στις 16 Ιανουαρίου του 1941 τραυματίστηκε στη μάχη της Κλεισούρας χάνοντας την όραση του. Νοσηλεύθηκε στο νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός και τον Αύγουστο επιστρέφει στη Φλώρινα.
Δημιουργεί την πρώτη παιδική χορωδία στη Φλώρινα, μέσα στον Φιλεκπαιδευτικό Σύλλογο Φλώρινας «Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ», με την οποία αντιστάθηκε πολιτιστικά όπως και όλος ο Σύλλογος, στην τριπλή κατοχή των Γερμανών, Ιταλών και Βουλγάρων.
Το 1943, μετά τον απαγχονισμό του μαέστρου του Φ.Σ.Φ. «Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ» Θεόδωρου Θωμαϊδη και το κλείσιμο του Συλλόγου, κατεβαίνει στην Αθήνα κι αρχίζει να παίρνει μαθήματα φωνητικής μουσικής στο Εθνικό Ωδείο.
Το 1949 πηγαίνει με υποτροφία του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης στη Βιέννη για να συμπληρώσει τις μουσικές του σπουδές. Ειδικεύεται στο κλασικό τραγούδι (LIED) με δάσκαλο τον γνωστό τότε καθηγητή της Μουσικής Ακαδημίας της Βιέννης και πρώτο accompagnateur Victor Gr?f.
Τα τραγούδια αυτά τον γοήτεψαν και τον συγκίνησαν ιδιαίτερα, γιατί σε πολλά από αυτά τα ποιήματα διέκρινε τις ειδυλλιακές σκηνές που έζησε παιδί στην πατρίδα του, τη Φλώρινα.
Στη Βιέννη έμεινε περίπου τρία χρόνια και τον Οκτώβρη του 1952, επιστρέφει στην Αθήνα. Tον ίδιο μήνα γνωρίζεται με τη μέλλουσα σύζυγο του Αλεξάνδρα την οποία παντρεύεται το 1955.
Αρχίζει να ερμηνεύει ένα μεγάλο ρεπερτόριο κλασικών τραγουδιών αρχικά στη γερμανική γλώσσα κι αργότερα στην ελληνική, σε δική του μετάφραση. Κατά καιρούς δίνει αφιλοκερδώς διάφορες συναυλίες σε κεντρικές αίθουσες των Αθηνών καθώς και στον τότε Ραδιοφωνικό Σταθμό των Ενόπλων Δυνάμεων με κλασικά και έντεχνα ελληνικά τραγούδια.
Εντωμεταξύ συγκεντρώνει, συνθέτει και εναρμονίζει μακεδονικά τραγούδια ιδιαίτερα γύρω από τη ζωή και την ιστορία της Φλώρινας. Παράλληλα ξεκινάει μια προσπάθεια για ν?αποκτήσει δική του στέγη ο Σύλλογος Φ.Σ.Φ «Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ» ενισχύοντας τον με μεγάλα χρηματικά ποσά.
Όταν το κτίριο γίνεται πραγματικότητα, αποφασίζει να εγκατασταθούν με η σύζυγο του στο τέλος του Οκτώβρη του 1983 στη Φλώρινα για να προσφέρει και προσωπικά τις υπηρεσίες του στο Σύλλογο και ειδικά στα παιδιά της Φλώρινας, δημιουργώντας και πάλι μια παιδική χορωδία, με στόχο να δώσει δωρεάν μουσική παιδεία στα Φλωρινόπουλα κι ακόμη να συνειδητοποίησουν την ομορφιά των τοπικών τους τραγουδιών και να τα αγαπήσουν.
Απώτερος σκοπός του Δημήτρη Λιώτση είναι η πολιτιστική θωράκιση της Φλώρινας. Σε σύντομο διάστημα όμως από το ξεκίνημα της χορωδίας μη βρίσκοντας κατανόηση από τους τότε διοικούντες τον Σύλλογο, αναγκάζεται να φύγει από το κτίριο του «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ». Στην αρχή νοίκιασε και μετά αγόρασε μια αίθουσα συνεχίζοντας την δραστηριότητά του.
Σε όλη αυτή την προσπάθεια έχει συνεργάτη και συμπαραστάτη την σύζυγό του, η οποία κατανοεί την αναγκαιότητα μιας τέτοιας προσφοράς. Χάρη στην ιδεολογική ταύτιση και των δύο, την επιμονή και την εργατικότητά τους, ξεπέρασαν πολλές δυσκολίες και η χορωδία στέριωσε και εξελίχθηκε. Τα παιδιά αγάπησαν την χορωδία, νοιώθοντας με τον καιρό το πολλαπλό όφελος που έχουν από αυτήν.
Έτοιμη πια η χορωδία και με ένα μεγάλο αριθμό παιδιών (περίπου 120) εντάσσεται το 1988 μετά από επιθυμία του ζεύγους Λιώτση, των γονέων και άλλων πολιτών στον Δήμο Φλώρινας και γίνεται Δημοτική. Ταυτόχρονα με την ένταξή της στον Δήμο η χορωδία χωρίζεται σε δυο τμήματα. Στη δίφωνη Παιδική με αγόρια και κορίτσια του Δημοτικού σχολείου και στην Τρίφωνη Χορωδία Κοριστιών. Οι δυο χορωδίες είχαν μεγάλη δραστηριότητα με πολλές συναυλίες σε πόλεις της Δυτικής Μακεδονίας, την Αθήνα, Θεσσαλονίκη και το 1990 η Χορωδία Κοριτσιών έδωσε τρεις συναυλίες στο Μόναχο, και Augsburg της Γερμανίας, όπου και ήταν το αποκορύφωμά της.
Το 1994 άρχισε μια σταδιακή μείωση του αριθμού των μεγάλων κοριτσιών επειδή έπρεπε να ετοιμάζονται για το πανεπιστήμιο και δεν είχαν πια χρόνο. Έτσι στο τέλος του ?95 σταμάτησε το τμήμα αυτό.
Όμως η Παιδική Χορωδία εξακολούθησε τη λειτουργία της. Το 2002 εντάχθηκε και πάλι, μετά την άρση των παλαιών παρεξηγήσεων, στον Φ.Σ.Φ. «Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ», όπως ήταν η αρχική επιθυμία του ιδρυτού της, με την επωνμία: ΠΑΙΔΙΚΗ ΧΟΡΩΔΙΑ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΙΩΤΗΣΗ ? Φ.Σ.Φ. «Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ», και την καλλιτεχνική παρουσία και υποστήριξη του ιδίου.
Τα τελευταία χρόνια έχει αναλάβει την παιδική χορωδία (στην αρχή υπό την εποπτεία του Δημήτρη Λιώτση) η Σοφία Μούλη, παλιό μέλος της Παιδικής Χορωδίας, η οποία έχει σπουδάσει πιάνο, ανώτερα θεωρητικά, διεύθυνση χορωδίας και ορχήστρας και συνεχίζει πολύ ικανοποιητικά το έργο του.
Μαζί της συνεργάζονται άλλες δυο κοπέλες, η Χαρίκλεια Κατσιλάκη και η Αλέκα Παππά, πρώην μέλη και αυτές της Παιδικής χορωδίας οι οποίες έχουν κάνει επίσης ανώτερες μουσικές σπουδές πιάνου και θεωρητικών. Η Αλέκα Παππά έχει σπουδάσει στο Μουσικό Πανεπιστήμιο της Κέρκυρας.
———————
Απόσπασμα από το: «Δημήτρης Λιώτσης, Ιδρυτής και μαέστρος της Παιδικής Χορωδίας Φλώρινας, Ανάπηρος του Ελληνοϊταλλικού πολέμου», εκδόσεις ΟΣΤΡΙΑ.
Η φωτογραφία προέρχεται από το Ιστορικό Αρχείο του ΦΣΦΑ, και εικονίζονται τα μέλη της Παιδικής Χορωδίας έχοντας στο μέσον τον Δημήτρη Λιώτση (15-7-1943)
Ο Δημήτρης Λιώτσης εκοιμήθη την 1η Νοεμβρίου του 2015.
Επιμέλεια: Σπύρος Χρ. Παπαχαρίσης
