H μαρτυρική Πρέσπα του 1950 – 1952
Το σημερινό “ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ” το ανοίγει ο συμπατριώτης μας που κατοικοεδρεύει στην Θεσσαλονίκη, Αν. Γεν. Αρχίατρος και Ειδικός Αναισθησιολόγος κ. Βασίλειος Π. Τσίτσιος και αναφέρεται στην Πρέσπα και ειδικότερα στην περίοδο 1950 – 1952. Βέβαια, ο κ. Τσίτσιος επηρεασμένος βαθιά από την σημερινή μεγάλη οικονομική κρίση της χώρας μας, επεκτείνει το κείμενο του και στα σημερινά δρώμενα).
“Η Μνήμη ζαλισμένη συνδυάζει
σκόρπιες αναμνήσεις και πονεί”
Γ. Σεφέρης
Η επικαιρότητα της Πρέσπας μας, με τα Αυγουστιάτικα “ΠΡΕΣΠΕΙΑ” της, η αγάπη μου για τον τόπο αυτό, τον μαγευτικό και πανέμορφο, αλλά και η μνήμη του πατέρα μου, Παναγιώτη Τσίτσιου, που σαν αγρονόμος, τον υπηρέτησε με στοργή και αυταπάρνηση, επί δύο περίπου χρόνια, σε μια εποχή εξαιρετικά δύσκολη και επικίνδυνη (περίοδος 1950 – 1952), όλα αυτά με οδήγησαν στην αποστολή, για την σελίδα σας “ΠΑΡΑΘΥΡΟ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ” ενός φωτογραφικού – στιγμιότυπου εκείνης της περιόδου.
Είναι η εποχή που μόλις είχε σταματήσει ο καταραμένος αδελφοκτόνος πόλεμος. Με τα ερείπια και τα αποκαΐδια της δόλιας Πατρίδας μας, σκορπισμένα παντού και το αδικοχαμένο αίμα των παιδιών της, νωπό ακόμη, να αχνίζει σε κάθε γωνιά της. Το Ελληνικό Κράτος επιδόθηκε αμέσως στην ανασυγκρότησή του και όπως ήταν βαριά λαβωμένο από κάθε άποψη, προσπάθησε να σταθεί όρθιο.
Έτσι, τόσο ο αείμνηστος πατέρας μου, όσο και άλλοι άξιοι δημόσιοι λειτουργοί, στάλθηκαν στην περιφέρεια και στην ύπαιθρο, για να οργανώσουν τις διάφορες κρατικές υπηρεσίες και προκειμένου για την Αγροφυλακή, να εμπεδώσει την αγροτική ασφάλεια και να βοηθήσει τους εναπομείναντες λιγοστούς και δυστυχείς κατοίκους των Πρεσπών, σε κάθε τους προσπάθεια αξιοποίησης της έρημης γης τους.
Παράλληλα ρίχτηκαν στον αγώνα βελτίωσης της εικόνας του αιματοβαμμένου τόπου τους.
Στην φωτογραφία που σας στέλνω, από το πολύτιμο για μένα αρχείο του πατέρα μου, δείχνει μία από τις προσπάθειες αυτές. Ο πατέρας μου μαζί με Αγροφύλακες της υπηρεσίας του και παρουσία υπηρεσιακών στελεχών της Νομαρχίας Φλωρίνης, επιδίδεται στην δενδροφύτευση της αμαξιτής οδού προς την Πύλη Πρεσπών. θυμάμαι ότι εκείνο τον χρόνο προσπάθησε με άνδρες του, να ανοίξει κανάλι, προκειμένου να αυξήσει τα νερά της μικρής από την μεγάλη Πρέσπα.
Σε όλες αυτές τις προσπάθειές του, ανεκτίμητη ήταν η βοήθεια, που είχε από σπουδαίους Φλωρινιώτες, τους αείμνηστους Στερίκα Κούλη και Φώτη Γκίλλου, που σαν Γραμματείς της Αγροφυλακής του Νομού, ποτέ δεν του αρνήθηκαν κάθε βοήθεια.
Μετά από εξήντα και πλέον χρόνια, τώρα που η Πατρίδα βρίσκεται σε άλλου είδους, αλλά εξίσου σκληρό αγώνα, με απαξίωση κάθε Δημόσιας Υπηρεσίας, με λειτουργούς που δεν έχουν καμία ομοιότητα με τους παλιούς δημοσίους λειτουργούς, οι οποίοι με μισθούς πείνας, εκτελούσαν το καθήκον τους ευόρκως και με εντιμότητα, έχουμε άμεση ανάγκη να βρούμε τη σωστή μας πορεία. Πρέπει να ανανήψουμε τάχιστα και όλοι μας, διοικούντες και διοικούμενοι. Είναι καιρός πλέον να βρούμε τον σωστό μας δρόμο και με πείσμα να διεκδικήσουμε την μελλοντική ευτυχία των επερχομένων γενεών. Κύριος και μοναδικός στόχος όλων των Ελλήνων πρέπει να είναι η ανύψωση της Πατρίδος στην θέση που την έταξαν η ζηλευτή Ιστορία της και οι θυσιασθέντες στον βωμό της Νεκροί μας.
Χρειάζεται θέληση και κοινή προσπάθεια όλων των Ελλήνων, με πρωτεργάτη έναν Εθνικό Ηγέτη, με οράματα, εντιμότητα, γρανιτώδη αντοχή και υψηλό πατριωτικό φρόνημα. Παράλληλα χρειάζεται απόλυτος σεβασμός από όλους τους πολιτικούς μας, προς όλους τους Έλληνες και κυρίως προς όλους τους κρατικούς υπαλλήλους, Στρατιωτικούς και Σώματα Ασφαλείας, χωρίς λοιδορίες και απαξιωτικές ενέργειες και εκφράσεις εις βάρος τους. Οι Έλληνες ποτέ δεν συμβιβάστηκαν με οιουδήποτε είδους ραγιαδισμό. Η Δημοκρατία είναι η μεγάλη τους αγάπη, αλλά αυτή που την διακρίνει η αγνότητα και η εντιμότητα.
Θεσσαλονίκη 9-9-2011
Βασίλειος Π. Τσίτσιος
Ιατρός
