Η “Φανέλλα του Στρατιώτου” και η Μαργαρίτα Ρώμπαπα
Η “Φανέλλα του Στρατιώτου” ήταν ένα Πανελλήνιο Ίδρυμα, που ιδρύθηκε το 1938 και ήταν υπό την αιγίδα της Βασίλισσας. Ο σκοπός του Ιδρύματος ήταν η εξυπηρέτηση των αναγκών και της ψυχαγωγίας των φρουρών των συνόρων, η δε δραστηριότητά της κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο και μετέπειτα ήταν πολύ σημαντική. Παράρτημα της “Φανέλλας του Στρατιώτου” είχε ιδρυθεί και στην Φλώρινα, την οποία πλαισίωναν άνδρες και γυναίκες, που διακρίνονταν την κοινωνία της Φλωρίνης, η δε δραστηριότητά της δεν αναπτύχθηκε μόνο κατά τις πολεμικές περιόδους του Έπους του Σαράντα και της εμφύλιας σύρραξης, αλλά και στον κοινωνικό τομέα της περιοχής, ερχόμενη αρωγός στα στρατευμένα παιδιά της πατρίδος και στις δεινοπαθούσες οικογένειές τους, καλύπτουσα μερικές από τις ανάγκες τους.
Από τα πλέον δραστήρια μέλη της “Φανέλλας του Στρατιώτου Φλώρινας, απ’ ότι θυμόμαστε, ήταν η Μαρίκα Εξάρχου, η Μαργαρίτα Ρώμπαπα και ο τότε διευθυντής της Αγροτικής Τραπέζης Χρήστος Πυροβέτσης, οι οποίοι, μαζί με τα άλλα, επίσης δραστήρια μέλη, επιτελούσαν σπουδαίο έργο για την εποχή και είχαν κερδίσει την συμπάθεια και την συμπαράσταση της κοινωνίας της πόλεώς μας, η οποία ενίσχυε με χρηματικές εισφορές και άλλα χρήσιμα είδη, που προσφέρονταν σε δέματα στους στρατιώτες και τις οικογένειές τους.
Στην φωτογραφία μας, που ελήφθη στις 17 Νοεμβρίου 1950, απεικονίζεται μια ομάδα συμπολιτών μας κατά την διάρκεια του ετήσιου εράνου υπέρ της τοπικής “Φανέλλας του Στρατιώτου”, στον κεντρικό δρόμο της πόλεώς μας. Δυστυχώς, δεν αναγνωρίζουμε όλους τους μετέχοντες στην ομάδα του εράνου. Από αριστερά: ένας στρατιώτης, με το άσπρο παλτό η Μυρσίνη Δοσίου, δύο άγνωστα πρόσωπα, ο Θεόδωρος Βόσδου, ο Γερμανομαθής Ιατρός και τότε δημοτικός σύμβουλος Χρήστος Σιάκος, άγνωστος, η Μαργαρίτα Ρώμπαπα, ο Ιερέας Παπαδημήτρης Δράμπης και ένας μόλις διακρινόμενος Πρόσκοπος. Η κοινωνική και πατριωτική προσφορά της αείμνηστης Μαργαρίτας Ρώμπαπα ήταν πολυσχιδής, αφιλοκερδής και λίαν σημαντική και εκτιμήθηκε δεόντως, όχι μόνο από την τοπική κοινωνία αλλά και από της Κεντρική Διοίκηση του Ιδρύματος, που τελούσε υπό την αιγίδα της Βασιλίσσης, με πρόταση της οποίας τιμήθηκε δύο φορές, από τον τότε Βασιλέα Κωνσταντίνο, στις 18 Ιουνίου 1966, με τον Αργυρό Σταυρό “του Ημετέρου Τάγματος της Ευποιϊας”, όπως σημειώνεται στο οικείο τιμητικό δίπλωμα και από την τότε Βασίλισσα Φρειδερίκη, η οποία της απένειμε τον Χάλκινο Σταυρό ” δια τας εξαιρέτους προς το έργο της Φανέλλας του Στρατιώτου Υπηρεσίας”, όπως αναγράφεται στο οικείο τιμητικό δίπλωμα.
Επίσης τιμήθηκε το 1994 και από το Γενικό Επιτελείο Στρατού με δίπλωμα τιμής, “για τις Γενικότερες Υπηρεσίες της προς το Έθνος”. Την τιμητική διάκριση την επέδωσαν τρεις Αξιωματικοί, οι οποίοι την επεσκέφθησαν στην κατοικία της. Η Μαργαρίτα Ρώμπαπα, ήταν από τις πλέον δραστήριες Γυναίκες της πόλεώς μας και πέραν της “Φανέλλας του Στρατιώτου” δραστηριοποιούνταν και σε άλλες τοπικές οργανώσεις κοινωνικού και πολιτιστικού χαρακτήρα. Επισημαίνουμε ακόμη ότι η Μαργαρίτα Ρώμπαπα, διακρίνονταν και για τη φεμινιστική της διάθεση, ξεπερνώντας τον συντηρητισμό της Γυναίκας, ξαφνιάζοντας την τότε συντηρητική κοινωνία, γενόμενη, προπολεμικά, η πρώτη Φλωρινιώτισσα οδηγός αυτοκινήτου. Η Μαργαρίτα Ρώμπαπα, σύζυγος του Αθανασίου Ρώμπαπα, βρέθηκε σε ένα οικογενειακό περιβάλλον δραστήριων ανθρώπων, που βοήθησε την ένστικτη προσωπική της δραστηριότητα να εκδηλωθεί ακόμη πιο έντονη. Ίσως, μας δοθεί, προσεχώς, η ευκαιρία να ανοίξει το “Παράθυρο στο Παρελθόν” για τους άνδρες της οικογενείας Ρώμπαπα, μεταξύ των οποίων και οπλαρχηγών του Μακεδονικού Αγώνα, που έχουν τις ρίζες τους στο γνωστό χωριό της Καστοριάς Βυσσινιά.
