Μορφές του Δημοτικού Σταδίου Φλώρινας: «Ο Μανώλης», «ο …Βέγγος της Κυριακής»!
Γράφει ο Τέλης Κασκαμανίδης |
Ήταν ο ΕΠΙΣΤΑΤΗΣ. Ήταν ο κλειδοκράτορας του γηπέδου! Ήταν ο Μανώλης αυτός που πρώτος άνοιγε τις πόρτες το πρωί και ο τελευταίος που τις έκλεινε το βράδυ, λίγο πριν σκοτεινιάσει!
Ήταν ο άνθρωπος του Σταδίου και ό,τι αυτό περιελάμβανε στους 4 εξωτερικούς μαντρότοιχούς του. Ήταν ο άνθρωπος που φρόντιζε την Κυριακή το πρωί να ασβεστώνει τις γραμμές του γηπέδου, να βάζει τα δίχτυα που αμέσως μετά τον αγώνα τα έβγαζε για να μην …φθαρούν!
Φρόντιζε να λειτουργούν τα μεγάφωνα του Σταδίου απ΄ όπου γίνονταν διάφορες ανακοινώσεις όπως η αναγγελία των ενδεκάδων των ομάδων πριν από την έναρξη του αγώνα, η τυχόν αναζήτηση γιατρού για κάποιο έκτακτο περιστατικό ιατρικής φροντίδας ή ακόμη και αναζήτηση κάποιου προσώπου που τον αναζητούσαν από το σπίτι του για κάποιο λόγο, κατά τη διάρκεια του αγώνα!
Ένα σχετικό περιστατικό από διήγηση του Χρήστου Αλεμπάκη:
Κάποιος έφερε ένα ρολόι που βρέθηκε στο γήπεδο και ο Μανώλης ανακοινώνει από τα μεγάφωνα:
-Βρέθηκε ανδρικό ρολόι μάρκας CITIZEN με μαύρο λουράκι! Όποιος το έχασε να έρθει στο γραφείο να το παραλάβει αφού μας πει τι ρολόι έχασε!!! (Ο …μύθος λέει ότι παρουσιάστηκαν πολλοί περισσότεροι του …ενός υποψήφιοι για την παραλαβή!).
Προς το τέλος της Άνοιξης, και όταν έκανε πολύ ζέστη, έτρεχε να ανοίξει την κεντρική είσοδο του γηπέδου για να περάσει η υδροφόρα του Δήμου για να καταβρέξει το ξερό γήπεδο για να βελτιωθούν οι συνθήκες διεξαγωγής του παιχνιδιού!
Ήταν ο Μανώλης που φρόντιζε να είναι έτοιμο το φορείο και όταν υπήρχε κάποιος τραυματισμός ποδοσφαιριστή ήταν αυτός που το κουβαλούσε στο σημείο του γηπέδου που ήταν ο τραυματίας για να μεταφερθεί αυτός εκτός του αγωνιστικού χώρου. Πολλές φορές ο τραυματισμός κάποιου παίκτη δεν ήταν σοβαρός αλλά παρ’ όλα αυτά ο κόσμος είχε καθιερώσει, μεταξύ σοβαρού και αστείου, την κραυγή: «Μανώληηηηη, το φορείοοοοο!»
Ο μεγάλος του μπελάς όμως ήταν οι δυνατές βροχές και κυρίως τα χιόνια! Βέβαια πριν τον αγώνα, και όταν είχε χιονίσει, έμπαινε το γκρέιντερ για να καθαρίσει τα χιόνια αλλά τα υπολείμματα που έλιωναν και το νερό που υπήρχε από κάτω προκαλούσαν μικρές λιμνούλες, κυρίως μετά την λάθος ανακατασκευή του αγωνιστικού χώρου το 1966, όπου το μίγμα χώματος που έπεσε στο γήπεδο πάνω από τις πέτρες και το χαλίκι δεν ήταν το κατάλληλο με αποτέλεσμα τη μη απορρόφηση και απορροή των νερών και έτσι ανελάμβανε ο Μανώλης με μια βαριοπούλα και ένα χοντρό καλέμι να ανοίγει τρύπες σε διάφορα σημεία του γηπέδου απ΄ όπου το νερό έβρισκε μεν διέξοδο αλλά αυτό έβγαζε στην επιφάνεια και πέτρες που με την τρύπα που δημιουργούνταν έκανε το γήπεδο να μοιάζει με …χωράφι μετά από …όργωμα και μάλιστα χωρίς …χόρτο! Φυσικά αυτό ήταν μια κατάσταση που δυσκόλευε τις κινήσεις των παικτών και κυρίως αυτών που είχαν σαν ένα από τα προσόντα τους την υψηλή τεχνική κατάρτιση αφού ο σωστός χειρισμός της μπάλας απαιτούσε ένα αγωνιστικό χώρο που δεν θα αλλοίωνε την πορεία της μπάλας και ο κάθε ποδοσφαιριστής θα αξιοποιούσε έτσι καλύτερα τις δυνατότητές του.
Ήταν ΑΥΤΟΣ που την επόμενη μέρα του παιχνιδιού και όταν το επέτρεπαν οι καιρικές συνθήκες φρόντιζε και την καθαριότητα των κερκίδων, από τους …πασατέμπους κυρίως που οι θεατές κατανάλωναν στη διάρκεια του αγώνα.
Ο Μανώλης, παρ’ ότι είχαν περάσει τα χρόνια και παρά τη στρόγγυλη …κοιλίτσα του πολλές φορές έκανε γύρους προπονούμενος στο στίβο του γηπέδου για να αυξήσει την αντοχή του και να βελτιώσει την φυσική του κατάσταση ώστε τις Κυριακές να μπορεί να ανταγωνίζεται τους …ποδοσφαιριστές και να αντεπεξέρχεται στις ανάγκες των καθηκόντων του!
ΗΤΑΝ ΑΕΙΚΙΝΗΤΟΣ!
Την Κυριακή ο ΜΑΝΩΛΗΣ ήταν ο …Βέγγος του γηπέδου!!!
Κασκαμανίδης Τέλης- Ευγνώμων
(Για όλες αυτές τις όμορφες στιγμές που πέρασα μαζί τους)
