Ο ιστορικός Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου Φλωρίνης και ο Παπαχρηστίδης
| Γράφει ο Θανάσης Βογιατζής
Ωραιότατη φωτογραφία της παλιάς χιονισμένης εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου Φλωρίνης. Την τράβηξε στα δύσκολα χρόνια της γερμανικής κατοχής, τον Δεκέμβριο του 1942, ο παλιός καλός Φλωρινιώτης, νεαρός τότε ερασιτέχνης φωτογράφος και μετέπειτα Οικονομικός Έφορος, Ανδρέας Παπακωνσταντίνου (1920-2008). Ο μακαρίτης σήμερα Ανδρέας Παπακωνσταντίνου, τον οποίο γνώριζα προσωπικά, ήταν για πολλές δεκαετίες μόνιμα εγκατεστημένος στο πανέμορφο Ναύπλιο, δεν ξεχνούσε όμως ποτέ την αγαπημένη του Φλώρινα, την οποία τακτικά επισκεπτόταν.
Ο ιστορικός Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου Φλωρίνης, κτίσθηκε το έτος 1835 από ευσεβείς Χριστιανούς της Ελληνικής Κοινότητας Φλωρίνης. Στον Ναό αυτό έγινε η πρώτη επίσημη δοξολογία για την απελευθέρωση της πόλης μας από τους Τούρκους, τον Νοέμβριο του 1912, όπου έκτοτε εορτάζεται κάθε χρόνο. Η ανοικοδόμηση του Ναού έγινε τα χρόνια 1948-1950.
Στο βάθος το οίκημα όπου για πολλές δεκαετίες κατοικούσε ο σεβάσμιος και πολύ αγαπητός στους παλιούς Φλωρινιώτες, αείμνηστος Αρχιμανδρίτης Γερμανός Χρηστίδης (1883-1968), ο γνωστός σε όλους μας Παπαχρηστίδης.
Πίσω από το οίκημα αυτό, που κατεδαφίσθηκε πριν από 45 περίπου χρόνια, υπάρχει το ιστορικό παλιό νεκροταφείο του Αγίου Γεωργίου, το οποίο λειτούργησε από το 1835 μέχρι το τέλος του 1984, δηλαδή για 150 ολόκληρα χρόνια και είναι πολύτιμο για όσα στοιχεία αναγράφονται στους τάφους που έχουν απομείνει, για σημαντικούς ανθρώπους της πόλης μας αλλά και απλούς συμπολίτες μας, που έφυγαν από την ζωή πριν από πολλές δεκαετίες. Αριστερά από τον χώρο όπου ήταν το οίκημα αυτό, διασώζεται μέχρι σήμερα και ο τάφος του Παπαχρηστίδη.
Ο Παπαχρηστίδης είχε γεννηθεί στο Μαύροβο (σημερινό Μαυροχώρι) της Καστοριάς. ΄Ηταν απόφοιτος της περίφημης Θεολογικής Σχολής της Χάλκης (1912), κάτοχος τριών ξένων γλωσσών (Γαλλικά, Γερμανικά, Τουρκικά) και καθηγητής της Θεολογίας στο Γυμνάσιο της Φλώρινας τα χρόνια 1915-1920 και 1934-1939.
Στην Φλώρινα, την οποία αγάπησε με πάθος, είχε εγκατασταθεί από την εποχή του Α΄ παγκοσμίου πολέμου (1915), την αγάπη του δε αυτή του την ανταπέδιδαν όλοι οι Φλωρινιώτες και σήμερα, 50 σχεδόν χρόνια από τον θάνατό του, τον θυμούνται με ευγνωμοσύνη για όσα προσέφερε στην πόλη μας. Η γενναία δωρεά του προς τον ιστορικό Σύλλογο της πόλης μας «Ο Αριστοτέλης», υπήρξε η βάση για να ανεγερθεί το σημερινό του κτίριο. Ο Φ.Σ.Φ. «Ο Αριστοτέλης», τιμώντας την μνήμη του μεγάλου ευεργέτη του, διοργανώνει κάθε χρόνο την θαυμάσια «Χρηστίδειο Τελετή».
Άνθρωπος με βαθειά καλλιέργεια και μόρφωση ο Παπαχρηστίδης, μας άφησε εξαίρετα κείμενά του για θέματα θεολογικά, ιστορικά, λαογραφικά, όπως και πολύ ενδιαφέρουσες αναμνήσεις του, από γεγονότα που αυτός είχε ζήσει στην διάρκεια της μακράς ζωής του. Πολλά από αυτά είναι δημοσιευμένα στο αξιολογότατο περιοδικό του Φ.Σ.Φ. «Ο Αριστοτέλης» και σε παλιές τοπικές εφημερίδες της πόλης μας.
Θυμάμαι τον Παπαχρηστίδη με την βιβλική, ασκητική, ευγενική, ήρεμη και πάντα γελαστή μορφή του, να περνάει ευθυτενής από τους παραποτάμιους δρόμους της γειτονιάς μου, κρατώντας κατά τους καλοκαιρινούς μήνες μια ομπρέλα, για την προστασία του από τον ήλιο. Παιδιά εμείς τις δεκαετίες του 1950 και 1960, κάθε φορά που τον βλέπαμε τρέχαμε να του φιλήσουμε το χέρι και αυτός ευλογώντας μας, μας έλεγε και μια παροιμία ή κάποιο ανέκδοτο.
Άλλες φορές τον συναντούσαμε να κατεβαίνει ξημερώματα, ενώ εμείς ανεβαίναμε, από το γραφικό μονοπάτι που οδηγεί στο «Γιούτς Μπουνάρ» (τουρκικές λέξεις που σημαίνουν «τρεις πηγές», σύμφωνα και με τις καλλιγραφικές πινακίδες που είχε τοποθετήσει τότε σε διάφορα σημεία του δάσους, ο αείμνηστος και πολυτάλαντος, καλός μου φίλος, Ηλίας Βυζάντης (1910-1980), ζωγράφος, επιγραφοποιός, φυσιολάτρης, ορειβάτης, κιθαρίστας, χορωδός, προπολεμικός κανταδόρος της Φλώρινας κ.λ.π.) και μέσα στο ημίφως να ξεπροβάλλει ο φυσιολάτρης Παπαχρηστίδης, με την σεβάσμια και επιβλητική φυσιογνωμία του. Εκείνα τα χρόνια η τοποθεσία αυτή ήταν από τις αγαπημένες των Φλωρινιωτών, που κατά εκατοντάδες ανέβαιναν κάθε Κυριακή πρωί για αναψυχή.
Τελειώνοντας ας αναφέρουμε, ότι τον Παπαχρηστίδη τον βλέπαμε συχνά στις αρχές της δεκαετίας του 1960, μαθητές του Γυμνασίου τότε εμείς, να κάθεται μαζί μας στους εξώστες των τριών κινηματογράφων της εποχής («Αγγέλικα», «Ολύμπιον», «Ελληνίς») και να παρακολουθεί με ενδιαφέρον εξαίρετα ιστορικά κινηματογραφικά έργα, όπως και αριστουργήματα των μεγάλων κλασικών συγγραφέων της παγκόσμιας λογοτεχνίας, που είχαν μεταφερθεί στον κινηματογράφο.
Ήταν η εποχή που δεν υπήρχε ακόμη η τηλεόραση και οι Φλωρινιώτες σχημάτιζαν πολλές φορές ουρές έξω και από τους τρεις κινηματογράφους, πολλοί με τις οικογένειές τους, για να παρακολουθήσουν τα θαυμάσια αυτά σοβαρά κλασικά έργα, που προβάλλονταν πριν από 50 και περισσότερα χρόνια, με κορυφαίους ηθοποιούς της εποχής.
Περασμένα ωραία χρόνια, μιας άλλης Φλώρινας, που όσοι τα ζήσαμε θα τα θυμόμαστε με πολύ νοσταλγία.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του αγαπητού σε όλους μας Παπαχρηστίδη, θα τον θυμόμαστε πάντα με πολύ συγκίνηση.-
Θανάσης Βογιατζής
Φλώρινα 28-4-2017
Για το Άγιο Γεώργιο Φλωρίνης μπορείτε επίσης να δείτε σχετική ανάρτηση του florinapast με φωτογραφικό υλικό: Ο Ιερός Ναός του Αγίου Γεωργίου της Φλώρινας
